23. Reżyser musi

Uważam, że reżyser musi sam psychicznie oddziaływać na całą ekipę poprzez wiedzę, charyzmę i jakość. Motywacja do wysiłków, do koncentracji, do zwycięstwa. Cel - poprawa pozycji społecznej i kasa. Przeskoczyć samego siebie. W chwili startu wykorzystać w optymalny sposób swoje możliwości i osiągnąć przewagę nad rywalami. Nauczyć się odpowiednio reagować w różnych sytuacjach. Być elastycznym. Mieć pomysł na własne życie. Nauczyć się w sposób dojrzały żyć z niepowodzeniami. Trzeba mieć Kop-a: koncentrację, opanowanie i pewność siebie, żeby móc funkcjonować prawidłowo w sytuacjach, jakie stawia życie. Pracować z ciałem, nauczyć się świadomości napięć mięśniowych – gdzie gromadzi się napięcie. Prowadzić dzienniczek samokontroli umysłowej. Programować cele. Stosować techniki służące podnoszeniu samooceny i tworzeniu pozytywnego obrazu siebie. Wykształcić umiejętność szybkiej i wolnej relaksacji. Kontrolować postępy pracy i szukać błędów i niedociągnięć. I je poprawiać. Nieustannie. Samoocena i poczucie własnej wartości są bardzo ważne dla reżysera. Deklaracje pełne wiary i optymizmu, zapewnienia o dołożeniu wszelkich starań mają dobry wpływ na budowanie postawy i dyspozycji startowej. SKUP SIĘ NA DOBRYM WYKONANIU CZYNNOŚCI, PRACY niż na sukcesie za wszelką cenę. UWIERZ WE WŁASNE MOŻLIWOŚCI. Bez koncentracji sukces jest niemożliwy. NAJWAŻNIEJSZA JEST KONCENTRACJA – nie na własnych stanach emocjonalnych KASIU – ani na tym, z jakim przeciwnikiem walczymy – ale na SAMEJ CZYNNOŚCI WALKI/ SAMYM REŻYSEROWANIU – CO I JAK SKUPIĆ się TRZEBA BYĆ TU I TERAZ, SKUPIĆ SIĘ NA TYM, CO MAMY ZROBIĆ. Techniki wizualizacji sprzyjają lepszemu przyswojeniu materiału i opanowaniu czynności. Samo wyobrażenie czynności powoduje, że do mięśni płyną dokładnie takie impulsy nerwowe, jakbyśmy tę czynność rzeczywiście wykonywali. Im więcej zaangażujemy w to zmysłów, tym lepiej: ważne jest czucie kinestetyczne ( umiejętność zarządzania własnym ciałem w przestrzeni, myślenie doznaniami) wzrok, słuch nawet zapach. Wymaga to koncentracji i wyobraźni. MEDYTACJA – zjednoczenie umysłu z ciałem. Najważniejszym celem jest zjednoczenie umysłu i ciała w stanie – flow – przepływu, bo wtedy najłatwiej odnaleźć swoją „sferę szczytowych osiągnięć” – zone of peak performance i działać jak natchniony. Umiejętność przywoływania pozytywnych uczuć na planie. Każdy dąży do nieustannej poprawy. Nasze cele powinny wybijać się przed naszymi problemami. Nasze cele muszą stać się przynajmniej równie konkretne jak nasze problemy – znacznie atrakcyjniejsze. ODPORNOŚĆ NA PORAŻKĘ, PRZEGRANĄ i TRUDNOŚCI – RADZENIE SOBIE ZE STRESEM. Motywacja i wkład pracy i konkretne rezultaty są nagradzane. WIARA W SIEBIE i UMIEJĘTNOŚĆ KONCENTRACJI oraz UMIEJĘTNOŚĆ WYOBRAŻENIA SOBIE FINAŁU SWOJEGO DZIAŁANIA. WYCIĄGANIE NAUKI ZE SWOICH BŁĘDÓW i PORAŻEK. PORAŻKA JEST NIEUNIKNIONA. KAŻDY CZŁOWIEK PROWADZI MONOLOG WEWNĘTRZNY. Rozmawia ze sobą, wyjaśniając sobie co dzieje się z nim i ze światem. Tłumaczy przyczyny sukcesów i porażek, tworzy motywację do działań, radzi sobie z trudnościami i sukcesami w swoim życiu. Od monologu wewnętrznego zależy nasz optymizm i sposób radzenia sobie ze stresem oraz trudnościami. Indywidualny styl wyjaśniania niepowodzeń...Ważny jest system wartości człowieka zaangażowanego w reżyserię. Ważne, by mieć filozofię tego, co się robi. Umieć nadać sens porażce, której doznamy i wykorzystać ją do budowania motywacji do dalszego działania. Moje funkcjonowanie i myślenie nie ogranicza się do jednej roli życiowej: reżysera, interpretuje klęski i sukcesy w kontekście swojej egzystencji i staje się samodzielnym, myślącym człowiekiem, który dojrzewa dzięki doświadczeniu. Bez radości jaką daje trening – ćwiczenia, nie można osiągnąć mistrzostwa. Ekipa z charakterem: O sukcesie zespołu decydują trzy składniki: 1. stochastyczny czyli szczęście, postawa nastawiona na sukces, silna motywacja i optymizm, pozwala łatwiej pokonywać trudne sytuacje i lepiej wykorzystywać nadarzające się okazje – zwiększamy swój fart 2. Technika, umiejętności. 3. Koncentracja, odporność na stres, umiejętność kierowania i liderowania zespołowi, współpraca w zespole, dobra komunikacja. SZTUKA ZARZĄDZANIA. Sukces jest konsekwencją ambicji, profesjonalizmu, wiedzy i wiary w siebie. Jeśli ktoś w życiu trzyma się tych pryncypiów, mało co będzie w stanie odebrać mu osiągnięcie celu, który sobie wyznaczył. Jestem pracowita, komunikatywna, stawiam jasno reguły i daje szanse wszystkim, którzy na to zasługują, akcentuję prace zespołową i sprawiedliwość. Jak ocenić członków ekipy? Indywidualnie – informacja zwrotna, rozsądny poziom kontroli, ocena. Każdy z nich musi czuć się członkiem ekipy. Espirit de corps – duma z przynależności grupowej. Jak należy traktować członków ekipy? Równo i sprawiedliwie. Jaki główny motyw musi tkwić u podłoża ich wysiłków? Muszą się bawić – bez radości, jaką przynosi praca nie można osiągnąć najwyższego poziomu bez względu na to, czy leci się w kosmos, czy ugania za piłką. Członkowie ekipy są traktowani jako eksperci w swojej dziedzinie. Wszystkie dobre rady są już na świecie, wystarczy je tylko stosować. I być w tym konsekwentnym.

Jestem cholernie zmęczona tą przeprowadzką. Trzy bezsenne noce. Trzy odespane dnie. No cóż. Bywa. Weekend z Trapim był pyszny. Szczęśliwy pies - szczęśliwy człowiek. Piękny mecz Holandia - Francja. Spokój, sen, spokój, sens. A dzisiaj w drogę. Czuję, że się zbliżamy. To bardzo szlachetne uczucie. Chwilo trwaj! Śnie nadejdź o właściwej porze...Śnij mi się śnie mój, śnij...czy to już obłęd?